وضعیت طبیعی بدن در اسکی چگونه باید باشد؟
وضعیت طبیعی بدن به هنگام عبور از کلیه مسیرهای منحنی به عنوان مهم ترین شرط اصلی برای اسکی باز محسوب می شود که او را قادر می سازد ; تمامی حرکات الزم (از قبیل حرکات افقی، حرکات نوسانی، حرکات چرخشی); را که در حین چرخش اصلی مهم و بنیادی به شمار می آید، اجرا کند.وضعیت طبیعی بدن در اسکی چگونه باید باشد؟
هدف این است که برای حفظ تعادل، متناسب با هر موقعیتی (مثل دامنه های پرشیب) ; همواره استقرار بدن اسکی باز روی چوب اسکی در وضعیت طبیعی و راحت قرار گرفته و بطور مداوم تنظیم شود.
از این رو در درجه اول زاویه انحنا و خمیدگی در مفاصل لگن، زانو و مچ پا از اهمیت ویژهای برخوردار است.
چنانچه در این مفاصل خمیدگی و انعطاف پذیری مناسب ایجاد شود; میتواند شرایط ایده آلی را بوجود آورد تا اجرای حرکات در تمامی مسیرها; میسر گردد و فشار نا مناسبی بر روی بخشی از عضالت و ماهیچه ها، تحمیل نمی شود.
سپس باید به استقرار و وضعیت طبیعی بدن توجه کرد. به این معنی که تعادلی که برقرار می شود.
باید به شکلی باشد که بدن به سمت جلو انحنای زیادی پیدا نکند و نیز در قسمت کمر و پشت انحنا و قو شدیدی ایجاد نشود.
هدف این است که فشار وزن بر کل پاشنه پا وارد شود تا در مراحل مختلف بتوان چرخش ها و شیب های مسیر را به خوبی طی نمود.
همچنین، ایجاد تعادل در طرفین هم می بایست به طور طبیعی صورت گیرد. به این معنا که فشار بدن روی قسمت درونی و بیرونی پاها اعمال شود.
به این ترتیب، در مناطقی که عمق برف زیاد است و کنترل به سختی انجام می گیرد; تنها یکی از لبه های درونی و بیرونی چوب اسکی در سطح برف بریدگی ایجاد نمی نماید و درنهایت; حالت قرارگرفتن باسن باید به گونهای باشد که قسمت پشت و باسن به هنگام عبور از مسیرهای پرپیچ و خم; درست در جهت حرکت و در جهت مسیر قراربگیر; به این معنا که دارای انحنا و پیچش زیادی نباشد و در مواجهه با مناطقی که دارای دره های وسیع و باز است; اسکی باز به راحتی کنترل و متوقف شود.
عالی بود