کوهنوردی یک روش است؛ روشی که در آن قوی ترین عضو گروه، به پای ضعیف ترین آن راه می رود. ورزشی که، برخلاف تمامی ورزش ها رقابتی نیست. رهروانش، نیازی به سوت وکف مشوقان ندارند. اعضای گروه، ناجی بی منت یکدیگرند. مزدشان معراج روح است و تشویقشان نوازش باد.کوهنوردی ایمن
قانونشان عشق است و قانون گذارشان معشوق. اما، کوهستان، غرور و خودپسندی را برنمی تابد و سالک خودپسند را بر زمین می کوبد. کوهستان، هیچگونه بی حتیاطی را بر نمی تابد. با این حال، نباید هراس داشت، اما به وسیله احتیاط مستمر و درونی شده می توان هراس را دست آموز و مهار کرد، مخاطرات را پشت سر گذاشت یا با آن روبه رو نشد و از کوهستان لذت برد. لازم به یادآوری است که آن درجه از «احتیاط مستمر» که بتوان با آن به کلی از خطر کوهستان دور شد، عملاً دست نیافتنی است. ولی می توان گفت، نکات بسیاری هستند که در عین سادگی به راحتی نیز قابل اجرا هستند؛ با رعایت چنین نکاتی می توان سفری ایمن تر و لذت بخش تر را تجربه کرد. چراکه، طبیعت کوهستان برخلاف ظاهر سختی که ممکن است داشته باشد بسیار آسیب پذیر است.
اول اینکه، پیش از اینکه دل به دریا بزنید! حتما وضعیت آب و هوایی را چک کنید. رفتن به سوی قله را همیشه می توان به تعویق انداخت، به ویژه اینکه وقتی در هوای مناسب و مطبوع تان کوهنوردی می کنید هم احتمال موفقیت در دستیابی به ارتفاعات بالا بیشتر است و هم مسلما لذت بیشتری از بودن در کوهستان خواهید برد. حتی خیلی ها توصیه می کنند به پیش بینی روز قبل نیز اکتفا نکرده و در صورت امکان هنگام پیمایش نیز وضعیت آب و هوایی چک کنید تا در صورت لزوم وقت و انرژی کافی برای عقب نشینی داشته باشید.کوهنوردی ایمن
دوما، لوازم اورژانس و ضروری کمکی همراه ببرید.
در کوهنوردی بسیاری از حوادث و صدمات به این دلیل اتفاق می افتد که کوهنوردان قدرت نیروهای طبیعی در کوه را دست کم می گیرند و یا بیش از اندازه به قوای خویش اطمینان داشته و جانب احتیاط را رعایت نمی کنند. اینگونه آسیب دیدگی ها که عمده ی رخ های ناگوار در کوه را تشکیل می دهند کاملا قابل پیشگیری هستند. همیشه (بویژه در مناطق بکرتر) کمک های اولیه و وسایل ضروری اضافه همراه ببرید، شاید به نظرتان نیاید اما گاهی داشتن یک جفت دستکش اضافه می تواند جانتان را نجات بدهد. اگر در برنامه های پرمخاطره شرکت می کنید می توانید پناهگاه های انفرادی سبک و کم جا را با خود همراه ببرید.
سوما، مهارت های نجات و کارهایی که در موارد خطر باید انجام داد.
مسلما تصمیم گیری هنگام مواجهه با خطر و آسیب دیدگی در شرایطی پر از استرس انجام می شود و بنابراین احتمال اینکه این تصمیم گیری ها غلط بوده و به بدتر شدن اوضاع منجر شوند زیاد خواهد بود. یک فرد کاملا آموزش دیده کسی است که در این شرایط بدون نیاز به فکر کردن عمل می کند. کسانی که ساده اندیشانه گمان می کنند حادثه بدی رخ نخواهد داد هنگام قرار گرفتن در چنین شرایطی به دلیل نداشتن آمادگی روانی ممکن است تصمیمات بسیار بدی (مانند میانبرهای کور کورانه) را اجرا کنند. بنابراین حتی در ساده ترین مسیرها نیز هیچ وقت حادثه را از خودتان دور نبینید.
در مواقع خطر :کوهنوردی ایمن
۱- آرام باشید. عجله ممکن است یک اتفاق بد کوچک را به فاجعه ای تمام قد تبدیل کند.
۲- یک برآورد کلی و سریع از آسیب ها و تلفات به دست بیاورید.
۳- مشخص کنید که آیا افراد گروه یا خودتان می توانید آسیب دیدگی ها را تا حد قابل قبولی کاهش دهید یا نیاز به کمک دارید.
۴- درصورتی که تلفن شما آنتن نمی دهد و کسی را به سادگی در آن حوالی نمی توان پیداکرد یکی از اعضای گروه و یا خودتان بعد از درمان و استراحت کافی به جستجوی کمک بروید.
۵- هیچ وقت فرد آسیب دیده را بدون مراقب رها نکنید؛ مگر درحالتی که چاره ی دیگری ندارید. مختصات و محل را به خوبی به خاطر داشته باشید. همراه داشتن GPS در این موارد بسیار کمک کننده است.
۶- مصدوم مشکوک به آسیب دیدگی در ناحیه ستون فقرات را به هیچ عنوان تکان ندهید. اورا گرم نگه داشته و از کم آب شدن بدنش جلوگیری کنید.
۷- اگر نیاز به جابجایی و پناه گرفتن دارید، سعی کنید تا جای ممکن از مسیر پاکوب دور نشوید. چرا که تمرکز تیم های امداد و نجات بیشتر روی این محل ها خواهد بود. در صورت فاصله گرفتن از مسیر کوهنوردی ، مسیر جابجاییتان را علامت گذاری کنید.
سوما، وسایل ارتباطی ضروری ر از یاد نبرید.
هنگام کوهنوردی تلفن همراهتان را همیشه همراه ببرید. هنگام بروز حادثه، زمان بسیار حیاتی و حائز اهمیت است و موبایل شما می تواند زمان زیادی برایتان ذخیره کند. اگر به مناطقی سفر می کنید که پوشش شبکه تلفن همراه در آن وجود ندارد بی سیم و وسیله ارتباطی رادیویی با خود همراه ببرید تا بتوانید دیگر افراد گروه را که احیانا از دید شما خارج شده اند پیدا کنید.
چهارما اینکه، وقتی که تازه کارید، بدون شک کوهنوردی بسیار لذت بخش و جذاب است، اما این جذابیت خالی از خطر هم نیست.
اگر تازه کار هستید کوهنوردی را با مسیرهای کوتاه شروع کنید تا به این ترتیب خطر مواجه شدن با آسیب ها و صدمات را به طور قابل ملاحظه ای کاهش دهید. به آرامی صعود و فرود کنید و رفته رفته با افزایش تجربه و اعتماد به نفستان مسیرهای بیشتر و دشوارتری را انتخاب کنید. اگر زود به خودتان سخت گرفته و فشار بیاورید بدون شک خودتان ، هم تیمی هایتان، گروه امداد و نجات و سایر کوهنوردان را در معرض خطر قرار خواهید داد. براساس توانایی هایتان برنامه ریزی کنید و هنگام برنامه ریزی همیشه ضعیف ترین فرد گروه را در ذهن داشته باشید، آنچه که کوهنوردی را زیباتر می کند همین غلبه بر دشواری هاست. تمام کوهنوردانی که بر بلندترین نقاط زمین پا گذاشته اند؛ از برداشتن گام های کوچک شروع کرده اند. پنجم اینکه، بدون شک، شرکت در برنامه های آموزشی ارائه کمک های اولیه بسیار ارزشمند است. شرکت در این برنامه ها بسیار ارزان قیمت و حتی گاهی رایگان است. خوشبختانه یادگیری نحوه ارائه و انجام کمک های اولیه بسیار ساده و در مدت زمان کمی قابل انجام است. این آموزش ها می توانند بی اندازه ارزشمند باشند.آنچه که کوهنوردی را زیباتر می کند همین غلبه بر دشواری هاست. تمام کوهنوردانی که بر بلندترین نقاط زمین پا گذاشته اند؛ از برداشتن گام های کوچک شروع کرده اند.
همیشه جعبه کمک های اولیه با خود همراه ببرید.
کوهنوردی ایمن